Önce sayışma yapılır, iki çocuk seçilir, bunlar “Bezirgân” olurlar. Bezirgânlar, arkadaşlarına duyurmadan kendilerine birer ad takarlar. (Aslan-kaplan,elma-armut vb. birbirine yakın başka adlar da takılabilir) Alana bir çizgi çizilir. Bezirgânlar, çizginin iki yanında olmak üzere, karşılıklı geçerler, el ele tutuşurlar; ellerini yukarı kaldırarak “kapı” yaparlar. Öteki çocuklar tek sıra biçiminde dizilirler; bunlar “kervan” olurlar.
Kervancılar, “aç kapıyı bezirgan başı” şarkısını söyleyerek “kapı”dan geçmeye başlarlar. Şarkının son dizesi, “arkamdaki yadigâr olsun, yadigâr olsun” söylendikten sonra, hangi çocuk “kapı” içinde kalmışsa o çocuk bezirgânlar tarafından (kollar arasında tutularak) tutsak alınır Bezirgânlar, “tutsak”ın kulağına seçtikleri iki kelimeyi sorar. Tutsak hangi kelimeyi seçerse o kelimenin sahibi olan çocuğun arkasına geçer; belinden tutar, bekler.Şarkı devam eder ve bir çocuk kalıncaya kadar aynı kurallarla sürer.
Oyunun sonunda iki gurup ortaya çizgi çeker ve birbirlerini kendi çizgilerinin tarafına doğru çekip oyunu kazanmaya çalışırlar. Kazanan kümedeki çocuklar ellerini tempo ile çırparak “çürük elma, çürük elma” diye bağrışırlar. “Aç Kapıyı Bezirganbaşı” şarkısı da şöyle söylenir :
Kervancılar : — Aç kapıyı bezirgân başı, bezirgân başı
Bezirgânlar : — Kapı hakkı ne verirsin, ne verirsin
Kervancılar : — Arkamdaki yadigâr olsun, yadigâr olsun
Bezirganlar : __ Bir sıçan, iki sıçan, üçüncüsünde kapan
